Dzień 16. Bajkał autostopem!

  

 

     Z samego rana łapiemy szybkiego stopa do centrum Irkucka. Tam spotykamy się z Maszą (nie wiem jak to się pisze) – koleżanką Saszy. Masza oprowadza nas po mieście, opowiadając o nim jak zawodowy przewodnik. Niestety po rosyjsku, więc mało co rozumiem. 

     Irkuck nie jest zachwycający. Ale ja po prostu nie przepadam za miastami. Nawet Wiedeń mnie specjalnie nie urzekł, więc jak może podobać mi się Irkuck. Nie jestem obiektywny w ocenie miast – dla mnie miasto to miasto – nic szczególnego.

 

 

     Kupuję za to pierwsze kartki pocztowe w ramach akcji Pocztówki z podróży. Dużo czasu spędzam też w kawiarence internetowej, spisując wasze adresy. Wkrótce pierwsze kartki pojadą do Polski.

  

     Wiele osób polecało mi bajkalską wyspę Olchon. Tam też się dziś wybieramy. Jedziemy starą Toyotą prawie pięć godzin. Wreszcie zmieniają się krajobrazy! Do tej pory, od Polski, do Irkucka widoki były niemal identyczne. Za Irkuckiem, w rejonie zwanym Buriacją, wszystko się zmieniło – krajobrazy, oraz ludzie – wszystko znacznie bardziej mongolskie.

     Wreszcie dojeżdżamy na Olchon – dziką wyspę, na której nie ma nawet asfaltu. Wychodzimy na wzgórze, z którego widać Bajkał i z radości chce mi się krzyczeć! Skaczemy razem z Saszą, ciesząc się jak dzieci. Udało się! Dojechaliśmy stopem nad Bajkał!

     Potem znajdujemy kawałek płaskiego terenu z ładnym widokiem i rozbijamy namiot. Ja mam ogromną ochotę rozpalić ognisko, ale w pobliżu w ogóle nie ma drzew, a więc i drewna. Jestem jednak uparty i po kilkudziesięciu minutach spaceru udaje mi się znaleźć nieco patyków. Wystarcza na dwugodzinne ognisko. Siedzimy z Saszą patrząc w ogień i prawie nie rozmawiamy. Ja trochę gram na harmonijce, trochę śpiewamy. I cieszymy się chwilą!