Dzień 16. Bajkał autostopem!

     Udało się! Dojechałem nad Bajkał autostopem! Siedem tysięcy kilometrów po rosyjskich bezdrożach, do „studni Ziemi”. Piętnaście dni wypełnionych spaniem w namiocie, staniem na poboczu i siedzeniem w autach. I właściwie niczym innym. Pisząc tego posta leżę w namiocie i słyszę szum fal najgłębszego jeziora świata. Ale po kolei…
 

Czytaj dalej…

Dzień 15. Autostopem do Irkucka

     Namiot rozbiliśmy przy torach linii transsyberyjskiej i całą noc budziły nas przejeżdżające pociągi. Wreszcie nastaje ranek. Składamy namiot, jemy chleb kupiony jeszcze w Czelabińsku i w drogę! Po 45 minutach (co w Rosji jest całkiem niezłym wynikiem) zatrzymuje się ogromna, „amerykańska” ciężarówka. Staje się jasne, że dziś dojedziemy autostopem do Irkucka!
 

Czytaj dalej…

Dzień 14. Krasnojarsk – kolejne socrealistyczne miasto

     „Dojeżdżamy do Krasnojarska!” – krzyczy kierowca, z którym jechaliśmy całą noc. Słońce jeszcze nie wzeszło, ale jest na tyle jasno, żeby zobaczyć spowite w porannej mgle malownicze doliny. Żegnamy się na obwodnicy miasta i już na piechotę zmierzamy w stronę centrum. Idąc wzdłuż drogi machamy kciukiem i wkrótce zatrzymuje się stara Łada. Jedziemy do centrum Krasnojarska!
 

Czytaj dalej…

Dzień 13. Nowosybirsk

     Pobudka inna niż wszystkie – budzi mnie pies liżąc mnie po twarzy. Nasi couchsurfingowi gospodarze mają bowiem czworonoga – Mike’a. Szybka kawa z rana i idziemy zwiedzać Nowosybirsk, który okaże się nieciekawą, socrealistyczną wizytówką związku radzieckiego.
 

Czytaj dalej…

Dzień 12. Autostopem do Nowosybirska

     Poranek jak każdego dnia – leniwa pobudka, dobudzanie Saszy, który jeszcze nigdy nie wstał pierwszy, składanie namiotu. Potem śniadanie- dziś serwujemy przedwczorajszy chleb z serkiem topionym i zieloną herbatę (uwielbiam swój nowy palnik!). Na deser „arachidki”, czyli rosyjskie orzeszki ziemne. Plecaki na plecy i w drogę! Dzisiejszy cel – autostopem do Nowosybirska!
 

Czytaj dalej…

Dzień 11. Mam sporo czasu

     Będąc jeszcze w Moskwie, w drodze na wylot znalazłem na ziemi zniszczony różaniec. Wziąłem go, naprawiłem i codziennie „używałem”. Brakowało mu jednak krzyżyka i po drodze zastanawiałem się skąd wziąć tę brakującą część. Dzisiejszego poranka, obudziliśmy się umyci, wyspani, z naładowanymi telefonami w pensjonacie. Podczas śniadania, ze zwykłej dziecięcej ciekawości zaglądnąłem do szuflady w nocnej szafce, a tam… krzyżyk. Z pętelką idealnie pasującą do znalezionego różańca. I choć do tej pory martwiłem się, że jadę zbyt wolno, tego poranka stwierdziłem – „Kuba, jesteś w dobrym miejscu, w dobrym czasie”.
 

Czytaj dalej…